Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

Πάει ο παλιός ο χρόνος...

Πάει πέταξε και αυτή η χρονιά…Να πάει και να μην ξανάρθει ίδια δηλαδή…Ας ελπίσουμε σε κάτι καλύτερο… ότι και να είναι όμως ένα «μνημόσυνο»- αφιέρωση το έχω ανάγκη…έτσι για να μην ξεχνάμε και να έχουμε να συγκρίνουμε το 2009 όταν θα μας αφήνει και εκείνο….

Βέβαια αυτά που «είδαν» τα δικά μου μάτια…μπορεί άλλους να τους αφήνουν αδιάφορους…αλλά ας πούμε για παράδειγμα μπορώ να ξεχάσω εγώ τον Ομπάμα; Και λόγω δουλειάς δηλαδή δε νομίζω να έχω ασχοληθεί με άλλον άντρα τόσο πολύ στη ζωή μου!!! Θα βγει, δε θα βγει….τι θα γίνει! Βγήκε τελικά και το αν ησυχάσαμε θα φανεί!!!

Οικονομική κρίση! Τι να πεις τώρα; Τουλάχιστον μας λύθηκε η απορία γιατί η Ελλάδα αγγίζει τη φτώχεια! Η παγκόσμια οικονομική κρίση φταίει
(όπως ισχυρίζονται!!!)..Ε ναι, μα δε θυμάστε το 2007 που ήμασταν πλούσιοι;

Ολυμπιακοί αγώνες, πανικός στο Πεκίνο για να αγγίξουν όλα την τελειότητα για το μεγάλο γεγονός….εμείς που δεν ασχολούμαστε και πολύ, τουλάχιστον είχαμε τη ευκαιρία να γνωρίσουμε τους δύο σούπερ αθλητές, Μάικλ Φελπς και Γιουσέιν Μπολτ και να τους θαυμάσουμε! Καλά που ήταν αυτοί δηλαδή και είδαμε θέαμα, μια κάποια από τα καμάρια μας τα… ντοπάρισαν!;

Φυσικά πώς μπορώ να ξεχάσω το θλιβερό γεγονός που «έπεσε» πάνω στους Ολυμπιακούς…. Ρωσία- Γεωργία: αστραπιαία βία με αμέτρητους νεκρούς…

Μιανμάρ τον Μάιο: ο «Ναργκίς» χτυπά, καταστρέφει τα πάντα… και μετά «χτυπά» και η γραφειοκρατία! Η χούντα δεν επέτρεψε την είσοδο στις διεθνείς ομάδες διάσωσης…

Είναι και άλλα πάρα πολλά….αλλά πάμε λίγο στα δικά μας. Δεκέμβρης του 08: Σφαίρα αστυνομικού- Αλέξης- Εξάρχεια….και μετά αυτό ήταν… Η χώρα καίγεται.

Φέτος αντί να πάρω τα κλασικά ”forwardedsms, πήρα: «Όσες μολότοφ ρίχτηκαν σε όλη τη χώρα φέτος, τόσες χαρές σου εύχομαι να έχεις το νέο έτος». Μάλλον μου εύχονται πολλές πολλές χαρές, ε;

Μια ελάχιστη αναφορά σε Βατοπέδι, έτσι γιατί υπήρχε και απασχολεί ακόμη… αλλά τους βαρέθηκα «Άντε, Θοδωρή πάρε τη γυναικούλα σου και τράβα σπιτάκι σου» και συ και όλοι! Γίνετε να πατήσουμε ένα κουμπί και να ξυπνήσουμε σε άλλη χώρα; Κουράσατε και χάσατε…Δε φάνηκε ακόμη, αλλά θα φανεί! Και εύχομαι τότε να πονέσει….

Λέτζερ και Παπαχρόνης: «Έφυγαν» νωρίς…Κρίμα, είχαν πολλά να δώσουν…Σεργιαννόπουλος: «Έφυγε» και για μέρες μετά σίγουρα δεν ηρέμησε… Για μια ακόμη φορά δυστυχώς φάνηκε η ποιότητα μας. Οι κριτές των πάντων έπιασαν δουλειά και «έτριψαν» τα χεράκια τους. Τι περιμένεις βέβαια όταν αυτό αποτελεί για αυτούς ένα διάλειμμα στο μονοπώλιο του ενδιαφερόντος τους: «Να γίνει ή όχι σήριαλ η ζωή της Βουγιουκλάκη;»

Και λίγο για την ποπ αλλαγή στην καθημερινότητα μας: άπειρες συζητήσεις για μήνες για τα εισιτήρια με προορισμό την πολυπόθητη συναυλία: Madonna on stage!

Αυτά και άλλα πολλά είχε η χρονιά μας….και καλά και όχι. Ας ελπίσουμε το 09 να πάρει ότι μας πόνεσε το 08….

Απλά επειδή εκτός από τον κόσμο, είναι και ο δικός μας ο microκοσμος με τις δικές του απλές και όμορφες ή άσχημες καταστάσεις… εγώ (τώρα μπορώ χαλαρά να θεωρηθώ και μελό και γραφική αλλά θέλω να το κάνω…)θα αναφερθώ και σε αυτούς που «στιγμάτισαν» τη δική μου καθημερινότητα. Αρχικά στους συναδέλφους μου, που μετά από ενάμιση χρόνο τους άφησα και δεν το κρύβω ότι στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Δύσκολο να πετύχεις τέτοιο κλίμα σε τέτοια δουλειά. Βέβαια αυτό έπρεπε να το έχει καταλάβει και κάποιος άλλος και να το «εκμεταλλευτεί» κιόλας. Αλλά τι να πεις! Δε μπορεί να είναι όλα τέλεια!

Στα δύο πουλιά που πέταξαν για αλλού! Κι όχι τίποτα άλλο ξαναμετακόμισα, εκεί που το χα συνηθίσει! Και έχασα και το χαλαρωτικό τσαγάκι- κρασάκι και κους κους τα βράδια με τη φιλεναδούλα !

Στους φίλους μου και ειδικά στους Γ & Γ & Μ που ήταν και είναι εκεί…Αν και εσένα Γ2 πάει η Αγγλία σε κέρδισε! Και εσύ ρε Μ «κατέβα λίγο να σε δούμε!» γιατί του χρόνου δε θα έχει αναφορά!

Σε εκείνον που ήρθε, αλλά έφυγε… Ξέρεις αυτά τα ξαφνικά, ξαφνικά αρχίζουν, ξαφνικά τελειώνουν! Τώρα καλά τα λέμε, τότε τι κάνουμε που δεν το καταλαβαίνουμε! Ε το πολύ σου αφήνουν κανένα «κουσουράκι» και τους θυμάσαι θες δε θες όταν αλλάζει ο καιρός!

Σε αυτόν που με στηρίζει έτσι απλά! Ζήτω η τεχνολογία και οι καλοί άνθρωποι!

Αν και δεν πρέπει, αλλά και σε εκείνον που με έχει περάσει για την αίθουσα αναμονής για καπνιστές μεταξύ δύο ταξιδιών εδώ και χρόνια! Το κάπνισμα απαγορεύεται και εδώ πια! Κοίτα την πινακίδα!

Στους μαθητές μου, γιατί αυτά τα παιδάκια είναι που αρχίζουν να με κάνουν να αγαπώ το νέο μου επάγγελμα!

Σε αυτούς που χαμογελάνε! Που μπορούν ακόμη να λένε σε αγαπώ και ζητούν συγγνώμη όταν φταίνε!

Σε εκείνη τη φίλη μου που freakάρει μονίμως τελευταία…Θα μου πεις και τι να κάνεις! Τίποτα! Αυτό δείχνει ζωή! Και σε κείνη την άλλη που μπορεί για δέκα ώρες να ήμασταν απέναντι και να μην χρειαζόταν να μιλήσουμε! Ξέρεις, η ασφάλεια μιας σχέσης, που δε χρειάζεται να προσποιηθείς για να την κατακτήσεις!

Σε κείνη που με στήνει…αλλά τελικά δε με «στήνει» ποτέ! Και σε κείνη την άλλη που επανέρχεται….Και σε κείνη που μου είπε φέτος ότι με αγαπάει τόσο στο ξεκάρφωτο, που παίζει και να μην το θυμάται! αυτά είναι όμως!

Σε αυτούς που με πλήγωσαν και φέτος! Να είστε καλά! Καλύτερο άνθρωπο με κάνετε!

Και γενικώς κατά πάσα πιθανότητα κανείς δε θα έχει φτάσει ως το τέλος, επειδή το «κειμενάκι» είναι λίγο πολύ (αρκετά) αγαπητό μου ημερολόγιο… οπότε και σε αυτούς που έφτασαν ως το τέλος!