Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

Άσπρο... στο δρόμο για Βασιλίτσα


Κι επειδή που και που αποτυπώνω και κάτι...και μια και κατάφερα να τις ανεβάσω (!), σκέφτηκα και να τις μοιραστώ...έτσι για να σπάσει λίγο και η απαισιοδοξία του blog...
και για να θυμόμαστε ότι θα πρέπει κάποιες στιγμές να αφήνουμε ίσως αυτήν την "κακιά" καθημερινότητα που μας ρουφάει...και να βλέπει και κάτι όμορφο το ματάκι μας...εκτός από γκρι...ξέρεις εκείνο το "τσιμεντί", θα έλεγα καλύτερα...


















Υγ...οκ για μια γεύση είναι...ο ερασιτεχνισμός θα διορθωθεί σύντομα!

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

..really....where is my mind...?

Με συντροφεύει απλά πολύ συχνά...

"Isn't it marvelous that we have been given the gift of seeing and hearing?
Of course, seeing gives us a wonderful picture of the world around us, but I
wonder how many of you think about hearing as giving us wonderful soundpictures...
For, sounds are really tone colours that give us a picture of what we hear.
We have all enjoyed show-and-tell at school. But, how many of you have
played the exciting game of hear-and-tell ?
We will now hear sounds. Can you tell us what they are? And, who or what, is
making them?
Lets try... First, close your eyes, and when you hear each sound, try to
guess what it is... Either say what it is, or, if you are alone, just think
about it...
Island breezes, and your travel-shop teases,
And all you want is a raise, yeah,
For all of the sunshine,
Better make you be mine,
Forever and no more,
All you do is play guitar and the melody for me, melody, melodies...
You're .. My .. Life.

And you don't even boast of your extra-fine life or your flash ship upholstery,
All I can recollect - 'You better wear your best white dress'
Your .. Whole .. Life ..
where is my mind?? "


Υγ. Μα δεν είναι για να σε ακολουθεί;

Καληνύχτα....

Κοιμήσου τώρα… Τώρα μπορείς να ηρεμήσεις. Είμαστε οι δυο μας. Επιλέξαμε να είμαστε οι δυο μας…Κοιμήσου και δε θα αφήσω κανέναν να σε πειράξει, κανέναν να σε ξυπνήσει, μα σίγουρα κανέναν να σε «χαλάσει»….
Αυτή η φορά θα είναι διαφορετική, το νιώθεις κι εσύ…
Μείνε για όσο θέλεις, φτάνει να ηρεμήσεις.
Δε θα σου βάλω όρους, τουλάχιστον όχι σαν αυτούς που έχεις συνηθίσει, όχι σαν αυτούς που σε ενοχλούν και όχι σαν αυτούς που δε σου αρέσουν…
Μόνο ένα πράγμα θα σου ζητήσω, και θα στο ζητήσω με αγάπη
Με πολλή αγάπη για σένα και εμένα...όταν ξυπνήσεις....Χαμογέλασέ μου!
Σου αξίζει δεν νομίζεις; Μου αξίζει…, διαφωνείς;