Καταδικασμένοι στην απομόνωση,
εγκλωβισμένοι, περιστρεφόμαστε
μέσα στο "εγώ" μας
νομίζουμε έτσι πως φτάνουμε στο τέλος,
μα δεν καταλαβαίνουμε ότι κοιτάμε δίχως να βλέπουμε,
ακούμε δίχως να καταννοούμε,
νιώθουμε δίχως να το θέλουμε
και έτσι θέλουμε ότι μας επιβάλλεται...
Τελικά ίσως και να τα καταφέρουν;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Κάθε τέλος είναι και μια νέα αρχή... Το πίστευα από πολύ μικρός. Επαληθεύεται εμφατικά σε κάθε έκφανση της απίθανης ζωής μου. Μην απογοητεύεσαι, η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες! Η απώλεια πάντα είναι οδυνηρή, αλλά το μέλοον σού χαμογελά. Δεσ το, είναι εκεί... Τόσο κοντά...
kai sxolio dixws paraggelia!
kai prwtos!
na sai kala monokere!
kai hope na xeis dikio,an kai.. kati parapanw tha ksereis esu...
Δημοσίευση σχολίου