Τίποτα...έτσι απλά...

Τώρα τι να πω...έχω να "χτυπήσω" καιρό, γιατί μάλλον έχω "χτυπήσει" εδώ και καιρό...
Σκέφτομαι τόσα πολλά και μου είναι αδύνατον να τα βάλω σε μια τάξη...Συμβαίνουν όμως και άλλα τόσα...Και όλα τόσο περίεργα, ίσως κάποια... απλά αδιαννόητα. Τώρα θα μου πεις είναι καλό όσο μεγαλώνεις να "βλέπεις" αλλιώς... γιατί έτσι διώχνεις τη μονοτονία μακριά... τη μονοτονία και τη μετριότητα...
Βέβαια, είναι και κάποια, που πραγματικά έχουν "ριζώσει" μέσα μου: όταν η κορυφή του δέντρου χαλάσει ή απλά σε ενοχλεί γιατί "σου κρύβει τον ήλιο", ναι μπορείς να την κόψεις... Αυτό όμως δε σημαίνει ότι φταίει η κορυφή, που σε ενόχλησε. Αν δεν υπήρχε η ρίζα εκεί, το δέντρο δε θα είχε γίνει ποτέ τόσο ψηλό και συχνά "ενοχλητικό". Η κορυφή αφού πάρει τον χρόνο της, θα ξαναμεγαλώσει και αφού σε ενόχλησε την πρώτη φορά, θα σου ξανακρύψει τον ήλιο...Μόνο αν μεταφέρεις τη ρίζα, θα βρεις τη λύση... είναι όμως αρκετά βαρύ για σένα, το ξέρω. Κουράστηκες αρκετά... το ξέρω... κάντο όμως, αφού έτσι έχεις μάθει...θα βρεις τον τρόπο.